Powoli ale konsekwentnie – zalesianie przeciw zmianom klimatycznym

Powoli ale konsekwentnie – zalesianie przeciw zmianom klimatycznym

W gminie Soledade, Rio Grande do Sul, od wielu lat z powodzeniem realizowany jest przez Waldprojekt Reflorestamento Ltda. projekt sekwestracji węgla poprzez zalesianie i gospodarkę leśną, jako kolejny instrument ochrony klimatu. Wylesianie na wielką skalę, przeprowadzane często również w Brazylii w celu uzyskania gruntów pod uprawę soi, jest jednym z największych źródeł emisji węgla w skali międzynarodowej. Powoli gromadzona biomasa jest usuwana dosłownie „za jednym zamachem“. Ważnym impulsem, historycznym początkiem na drodze do obecnego paryskiego porozumienia klimatycznego, był przyjęty w 1997 roku protokół z Kioto, który do 2005 roku ratyfikowało łącznie 141 krajów. W ramach pierwszego okresu zobowiązania (2008 – 2021) istniała m.in. możliwość zmiany sposobu użytkowania gruntu, z i na las i gospodarkę leśną, aby wliczać się do krajowych redukcji emisji.
Nowo nasadzone lasy są pod względem wiązania CO2 bardziej efektywne niż istniejące lasy rodzime. Im młodsza roślina, tym większe jest jej zapotrzebowanie na energię do wzrostu, a co za tym idzie, większe wchłanianie dwutlenku węgla. Węgiel gromadzi się w drewnie przez lata i jednocześnie zwiększa się jego zawartość w ziemi.

Największa część obszaru w Soledade obsadzona została początkowo sadzonkmi eukliptusa, a dobre warunki klimatyczne sprzyjające jego szybkiemu wzrostowi, przyczyniają się również do szybszego rozkładu osiadłych pozostałości i materii organicznej gleby w procesie humifikacji.

W oparciu o odpowiednią literaturę dotyczącą produkcji biomasy i gromadzenia węgla w południowych regionach Brazylii (na przykład Fearnside i Guimarães (1996), Schumacher & Witschoreck (2004) czy Dávila (2010)), brazylijska naukowiec w dziedzinie leśnictwa - Aline Daiane Gauer, przeanalizowała i określiła w swoim opracowaniu ilość zgromadzonego dotąd węgla związaną z sadzeniem eukaliptusa i araukarii w latach 2009-2019.

Obszar ten o powierzchni przekraczającej 200 ha w okresie ponad 10 lat związał w sumie około 33.000 ton CO2. Nowe nasadzenia, z około 140 hektarowym udziałem, przyczyniły się do związania około 60 % dwutlenku węgla, pozostała część akumulowana jest przez istniejącą puszczę i prawnie określone obszary ochrony przyrody. Średnio w ciągu następnych czterdziestu lat dla nowych nasadzeń oczekuje się dodatkowo, że ilość związanego rocznie węgla wyniesie ok. 12,5 ton na hektar. Byłoby to kolejne 70.000 ton CO2, tylko na zalesianym obszarze.

„W Niemczech jeden mieszkaniec produkuje aktualnie średnio 7,9 ton CO2 w roku [1], w związku z czym zrekompensowaliśmy już ślad ekologiczny ponad 4.100 osób“, powiedzieli Heike Kröger, Mara Rockenbach und Ubbo de Witt, wspólnicy w Waldprojekt. „W Brazylii emisja CO2 na mieszkańca wynosi 2,1 ton rocznie [2], tak że przeliczając tutaj, rekompensujemy emisję ponad 15.700 osób“.

Magazynowanie węgla w glebie oraz biomasie plantacji eukaliptusa [3]
Obliczenie zasobów węgla na 27-letniej plantacji eukaliptusa [4] 



[1] https://de.statista.com/statistik/daten/studie/153528/umfrage/co2-ausstoss-je-einwohner-in-deutschland-seit-1990/
[2] https://www.gtai.de/gtai-de/trade/specials/special/brasilien/klimabilanz-rodungen-unterminieren-gute-bilanz-anderer-bereiche-568530
[3] Villanova, Paulo Henrique & Jacovine, Gonçalves & Torres, Carlos & Alves, E.B.B.M. & Neto, Sílvio & Leite, H.G. & Schettini, Bruno & Rocha, S.J.S.S.. (2018). Accumulation of carbon and age of thinning of the tree component in agroforestry systems. Revista Brasileira de Ciências Agrárias - Brazilian Journal of Agricultural Sciences. 13. 1-6. 10.5039/agraria.v13i2a5526.
[4] Gatto, Alcides, Barros, Nairam Félix de, Novais, Roberto Ferreira, Silva, Ivo Ribeiro da, Leite, Hélio Garcia, Leite, Fernando Palha, & Villani, Ecila Maria de Albuquerque. (2010). Estoques de carbono no solo e na biomassa em plantações de eucalipto. Revista Brasileira de Ciência do Solo, 34(4), 1069-1079. https://doi.org/10.1590/S0100-06832010000400007